Maraxlı hadisələr baş verir. Bir nəfər o birisinə padlyanka eləyir. Padlyankanı da bilirsiz kimlər eliyir? Qorxaxlar! Sonra da hamıya günahın o birində olmasını sübut etməyə çalışır ki, niyə padlyanka elədiyinə bəraət qazandırsın. Özü başlayır uydurduğu əfsanəyə inanmağa. Özü də ürəkdən. Bu harasıdı?!
Gündə 3 və ya 5 dəfə namaz eliyərək, Allah Təlanı da çalışır ki, inandırsın. Dinin əsasında psixoloji teoriya olduğu üçün özünü inandırır ki, Allah da buna inanıb və günahlatırını bağışlayıb. Amma problem ondadır ki, gedif həmin adamın üzünə diyə bilmir. Axı onda əfsanə darma-dağın olar, insanın özünə inamı itər. Ona görə ondan qaçır və gizlənir. Heç düşünmür ki, o biri şəxsin həyatını alt üst eliyif. Atalar deyif ki, öldürəndə günah birdisə, öləndə ikidir. Danılmaz faktdır. Günahı var, cəzasını çəksin, əgər çəkməyə başqa bir şey yoxdusa. Bilirsən nədə? Həmin Monstrı yaratmaqda.
Sözüm nədədi? Biz Monstrları özümüz yaradırıx. Susmaxla, yaxşı deyil, xətrinə dəyər, içimizdə əziyyət çəksəkdə üzünə demək gücümüz olmur. Ona görə də o paterpevşi kimi cəzamızı alırıx. Yəni günah kvadratında bizimkidi.
iCamaat! Poxu bir dəfə yemisinizsə, heç olmasa ikinci dəfə yeməyin. Yoxsa elə poxun içində qalacaxsan, öyrəşib, elə qurdlar kimi pox yeyərək, gübrə istehsal edəcəksən. Bununla da yəqin kənd təsərüffatına xeyir vermiş olacaxdan, torpaq da münbitləşəcək… ölənnən sonra.
(c) Başmaqçı