Əziz Əliyev küçəsində işıqforda dayanmışıq. Su şüşəsini səkidəki zibil qabına atmaq üçün maşınından çıxıb zibil yeşiyinə yaxınlaşıb atdım. Öndəki Maşınlar sakitcə hərəkətə başlayıb 10 metr getdilər. Bu an məni arxa maşınlarda görüb başladılar siqnal verməyə. Hamının o qədər xoşuna gəldi deyə düşündüm. Amma niyə sonra 10 metrəni bu qədər əsəbi sürmələri mənə anlaşılmaz qaldı. Yəqin zibilləri yadına düşdü deyə fikirləşdim. İndi kimin nə zibili var, bilmirəm…
Bir zamanlar radiodakı «Şəhəri zibilləməyin, axı o sizin sifətinizdir» çağırışı yadıma düşdü, özüdə Gunduz Suleymanovun səsi ilə.
Bir an əvvəl Hamid Hamidovun şəhər haqqında statusunu oxuyurdum.
