Cavannıqda tanıdığım gənc var idi, özüdə simpatişni oğlan idi. Qızlar ölürdülər onun üçün. Özüdə qəşənğ qızlar. Gəzirdi, yəni lovelas idi. Evlənmək vaxtı gələndə kifir qızı seçdi. Buna dedilər, gəl daşı tök ətəyindən, o qədər gözəl qızlar var, alaq sənə (evləndirək mənasında)… Dedi ki, yox e, öldü var, döndü yoxdu, o qədər gözəl qızlar görmüşəm ki… bunu alacağam. Aldı da. Ama o da küpə girən qarı çıxdı sonunda.
Sözüm ondadır ki, daxili gözəl insanın xarici də gözəl olur.